Το να αποφασίσει μια οικογένεια να συμβουλευτεί ψυχολόγο για το παιδί της ή μαζί με αυτό είναι μια πολύ γενναία πράξη που δεν αναγνωρίζεται συχνά ή ενοχοποιείται ακόμα και σήμερα.

Οι λόγοι είναι πως η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει με συναισθηματική ανωριμότητα τη βοήθεια του ψυχολόγου και διατηρεί μια αμυντική στάση, καθώς λανθασμένα θεωρεί, ότι κάποιος τρίτος τώρα θα λέει στο παιδί του τί να κάνει και πιο είναι το σωστό.

Επιπλέον, οι γονείς, προσπαθούν από τη φύση τους, να βρουν μόνοι τους τη λύση ώστε να βοηθήσουν το παιδί τους αλλά μερικές φορές αυτό δεν αρκεί…και δεν είναι κακό!

Άς θυμηθούμε τα δικά μας παράπονα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε ως παιδιά και πόσα από τα τραύματα που κρύψαμε και δεν τα επικοινωνήσαμε τότε δεν τα βρήκαμε μπροστά μας στην ενήλικη ζωή μας. Τι σας θυμίζω, ε;

 Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, εντυπώνονται οι συμπεριφορές των γονιών μας στις δικές μας και γι’ αυτό θέλει πολύ κουράγιο για ένα γονιό να παραδεχτεί πως χρειάζεται τη βοήθεια από έναν ειδικό για το παιδί του, γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία θα δει όλα του τα λάθη, θα μάθει τί πήγε λάθος και γιατί, θα καταλάβει πόση σημασία είχε όταν δεν έδινε σημασία…

Αλλά…

μετά από όλο αυτό…,

το παιδί θα νιώσει δυνατότερο, περισσότερο αυτόνομο και η σχέση με τους γονείς του θα στηρίζεται εκ νέου σε πιο σταθερές και υγιείς βάσεις.

Γονείς, μη διστάσεται να δείτε τα λάθη σας καθώς και μόνο το γεγονός ότι πήρατε την απόφαση να συμβουλευτεί το παιδί σας ψυχολόγο σας καθιστά πολύ καλούς και συναισθηματικά ώριμους γονείς!

Και να θυμάστε, δε θα πάψετε να είστε σπουδαίοι και απαραίτητοι για τα παιδιά σας, αλλά σίγουρα θα είστε σημαντικότεροι, εάν βελτιωθεί η συμπεριφορά σας!

Tip: Αν δεν αφουγκραζόμαστε έγκαιρα τα παιδιά μας και δε ξεφύγουμε από το πατρωνάρισμα της ελληνικής κοινωνίας εκείνα ίσως αναζητήσουν λύσεις στην κατάχρηση ουσιών.

Για τη μαμά Ε....