Αποφάσισα να ανοίξω ένα θέμα ύστερα από διάφορες συζητήσεις που είχα με γονείς τις τελευταίες μέρες σχετικά με το θέμα της βίας.

Συγκεκριμένα, υπάρχουν γονείς που υποστηρίζουν πως τα παιδιά που παίζουν πόλεμο στο σχολείο ή και μέσω ηλεκτρονικών παιχνιδιών αλλού δεν είναι σωστό να το κάνουν, καθώς ένα παιχνίδι με σπαθιά ή πόλεμο πρακτικά ή εικονικά μπορεί να ωθήσει στο μέλλον τα ενήλικα πια παιδιά σε βίαιες συμπεριφορές ή και όχι καθώς ο αντίλογος υποστηρίζει πως η συμπεριφορά των παιδιών εξαρτάται από τις αξίες που δίνουμε στα παιδιά μας.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…και ας θυμηθούμε πως ανέκαθεν κυρίως τα αγόρια, ειδικά μικρότερης ηλικίας, αλλά και μεγαλύτερης έπαιζαν σχετικά παιχνίδια με πόλεμο.

Το κατά πόσο ένα παιδί μπορεί, όμως, να γίνει πραγματικά βίαιο κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού εξαρτάται από τις προσλαμβάνουσες και τα ερεθίσματα που έχει στο πλαίσιο της οικογένειας, του σχολείου και του κοινωνικού του περίγυρου.

Για παράδειγμα, παιδιά που τους επιτρέπεται να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια σχετικά με βία ή να βλέπουν στην τηλεόραση σειρές-ταινίες που εμπεριέχουν βίαιες σκηνές και ταυτόχρονα δεν υπάρχει η κατάλληλη συζήτηση από τους γονείς, είναι τα παιδιά που σε ένα παιχνίδι με τους συμμαθητές τους θα εφαρμόσουν στην πράξη όσα είδαν.

Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι είναι βίαια-επιθετικά παιδιά εκ φύσεως.

Σε κάθε περίπτωση, πάντα χρειάζεται να αναζητάμε την αιτία πρόκλησης μίας συμπεριφοράς, έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε την κατάλληλη παρέμβαση.

Και είναι το σημείο που αναρωτήθηκα εσωτερικά εντόνως πόσο συχνά αλλά και πόσο σωστά το κάνουμε ως γονείς…πόσο είμαστε από κοντά αλλά όχι ασφυκτικά και παρακολουθούμε τι ακριβώς βλέπουν και παίζουν τα παιδιά μας καθημερινά και παντού;

Το να είμαστε απλά εκεί και να παρουσιάζουμε μια εικόνα πατροναρισμένη και καθοδηγούμενη από το εκάστοτε life-status is not enough…

something worth thinking seriously about…

resource:thank u AD