Ζηλεύω, ναι αυτό είναι το συναίσθημα που νιώθω βλέποντας τη μικρή μου κόρη να παθιάζεται με τα έργα της…ναι αυτή τη φλόγα στα μάτια της και τη σιγουριά της επιτυχίας τη θαυμάζω και τη ζηλεύω πολύ.
Κάθε μεσημέρι πετάει την τσάντα της και τρέχει στο mini ατελιέ της για να δημιουργήσει, πολλές φορές κλείνει και την πόρτα πίσω της δυνατά έτσι για να μας τονίζει πως απομονώνεται για να σχεδιάσει…ως καλλητέχνης!
Αυτήν εβδομάδα ασχολήθηκε με το δώρο του μπαμπά για τα γενέθλιά του, αφού μάζεψε τα υλικά που θα χρησιμοποιούσε δηλαδή τις ωτοασπίδες του κολυμβητηρίου, το σφουγγαράκι του μεικ απ μου, υγρή κόλλα και πηλό…
Το αποτέλεσμα ήταν ο Xερούλης by Ilectra, το δώρο στο μπαμπά που έχει τόσα χέρια για να τα καταφέρνει όλα, να ανταπεξέλθει στην πίεση της δουλειάς του, τις απαιτήσεις της οικογένειας, τα επιτραπέζια που παίζει με τα κορίτσια, το γυμναστήριο, τη λίστα της μαμάς για το σούπερ μάρκετ, τις μεταφορές στις δραστηριότητες, την cinema/movie night της Παρασκευής που η επιλογή της ταινίας είναι girly αφού στην ψηφοφορία του θέματος της ταινίας πάντα με 3 προς 1 χάνει, τα καλοκαίρια που του στερούμε την απογευματική χαλάρωση για να παίξουμε μπουγέλο…και άλλα μα πόσα άλλα χέρια…για τον μπαμπά μας…
Και εγώ να μαγεύομαι με τους συμβολισμούς όπως μου τους εξηγεί…και με το άγχος που έχει κάθε πρωί μη τυχόν ο μπαμπάς είδε το έργο της (έτσι το αποκαλεί)…
Αυτή τη σκληρή δουλειά και την επιμονή που έχει η κόρη μου με τη ζωγραφική που καταφέρνει να κερδίζει το ταλέντο είναι αυτή που μοιράζομαι σήμερα μαζί σας…
πηγή:zografizontasmetinIlectra