Σε πολλές περιπτώσεις, η στάση μου και η επιλογές μου είναι επηρεασμένες από τη χειριστική συμπεριφορά που ασκούν επάνω μου τα παιδιά μου, και έστω και ανεπαίσθητα, γίνομαι «θύμα» της δικής τους συμπεριφοράς, ακολουθώντας πιστά ό,τι αυτά μου επιβάλλουν.
Ποια είναι, όμως, τα χαρακτηριστικά ενός χειριστικού παιδιού; Και πόσο εμείς οι γονείς έχουμε κατανοήσει ότι το “ΟΧΙ” είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση και πρέπει να βάζουμε τελεία και να την εννοούμε κάποιες φορές;
Ένα χειριστικό παιδί γαντζώνεται επάνω σας, μαθαίνει τα ευάλωτά μας σημεία, τα οποία μπορεί εύκολα στη συνέχεια να εκμεταλλευτεί, για να κερδίσει το ίδιο όσα στοχεύει.
Το χειριστικό παιδί παρουσιάζει τον εαυτό του ως ευάλωτο και ευαίσθητο, με αποτέλεσμα να μας δημιουργεί τύψεις. Εκφράσεις όπως η εξής: «Εντάξει, πηγαίνετε για βόλτα χωρίς εμένα και εγώ θα μείνω μόνη μου στο σπίτι να παίξω με τα παιχνίδια μου» τις αναγνωρίζουμε σε διάφορες παραλλαγές οι περισσότεροι από εμάς.
Τέτοιοι τύπου συναισθηματικοί εκβιασμοί στοχεύουν στη συναισθηματική νοημοσύνη, καθώς τα παιδιά μας γνωρίζουν πόσα σημαντικά είναι για εμάς και ξέρουν καλά πως ένας τέτοιος εκβιασμός θα έχει σίγουρα το αποτελέσματα που επιθυμούν.
Ένα χειριστικό παιδί θέλει η προσοχή να είναι στραμμένη συνεχώς πάνω του, με αποτέλεσμα να μονοπωλεί τις συζητήσεις με τα δικά του μόνο ζητήματα και ανησυχίες. Προσπαθήστε να μη συμμορφώνεστε με τις τακτικές του, γιατί το αποτέλεσμα θα είναι η απόλυτη επιρροή του πάνω σας και να εμπλακείτε σε μια μεταξύ σας σχέση εξάρτησης με βάση της τις ενοχές όταν δεν εκπληρώνεται μια από τις επιθυμίες του.
Το παιδί με τη συμπεριφορά αφέντη σίγουρα κάτι θέλει να μας πει, πιθανώς αποζητά την προσοχή μας ή τονίζει τη δύναμη ή την ανικανότητά του.
Ως γονείς οφείλουμε να επικοινωνήσουμε μαζί του, να ακούσουμε και να παρατηρήσουμε τα συναισθήματά του, να του μεταφέρουμε πως τα έχουμε κατανοήσει, προσπαθώντας να επαναφέρουμε τη συναισθηματική ισορροπία μειώνοντας την ένταση και την αρνητική συμπεριφορά μαθαίνοντας και οι 2 πλευρές μέσα από την εμπειρία πως να αντιμετωπίσουμε ανάλογες μελλοντικές καταστάσεις.
Ενεργούμε με στόχο:
1.Να μη ξεχνάμε πως αποφεύγουμε να επικρίνουμε τα λάθη του παιδιού μας, έχουμε κατ΄ επανάληψη κάνει τα ίδια, δε μας παίρνει.
2.Να βάζουμε όρια και κανόνες που να τους εξηγούμε και να τους αιτιολογούμε, να μη τους ανακοινώνουμε απλά και φυσικά να ελέγχουμε εάν έχουν κατανοηθεί πλήρως. Μεγαλώνοντας μαζί, οι κανόνες επαναξιολογούνται.
3.Να προσφέρουμε επιλογές και συνεργασία, μιας και τους δίνει δύναμη να μας βοηθούν στην καθημερινή μας ρουτίνα. Η συγκεκριμένη πρακτική αποτελεί μια θετική εμπειρία, που ενδυναμώνει τα παιδιά να μάθουν τις ικανότητές τους, προωθώντας την αυτοεκτίμηση και την υπευθυνότητα.
4. Να ενημερώνουμε για τις συνέπειες που θα υπάρξουν σε περίπτωση ανακολουθίας των κανόνων με επίκεντρο το να βρούμε λύσεις στα προβλήματα που προκύπτουν και όχι η επίπληξη ή η τιμωρία.
5. Να θυμόμαστε πως τα παιδιά συμπεριφέρονται καλύτερα, όταν νιώθουν καλύτερα!
πηγή:paidiatros.com