Είναι ο τίτλος στον απολογισμό μιας μητέρας που αναζητά το καλύτερο αλλά συνειδητοποιεί πως δεν είναι ακριβώς έτσι…
Ναι, είμαι απόλυτα σίγουρη πως αυτός ο τίτλος αντιπροσωπεύει πολλούς γονείς…καθώς αγχωμένα παιδιά στο σχολείο μιμούνται πανικόβλητους γονείς που περιμένουν τους παιδαγωγούς στο τέλος της ημέρας για να ενημερωθούν για μαθησιακά θέματα που πάντα τα ξέρουν καλύτερα…παιδιά που κρίνουν και σχολιάζουν καυστικά τους συμμαθητές τους και το σχολείο τους μεγαλώνουν με γονείς που κάτι τους λείπει αλλά δεν ασχολούνται με την αναζήτηση της προσωπικης τους ισορροπίας προτιμούν να υποβιβάζουν και να μειώνουν όσους τα έχουν καταφέρει καλύτερα από αυτούς…είναι πιο εύκολο…
…γονείς που κυνηγούν τα όνειρά τους μέσα από τα παιδιά τους με αποτελέσμα εκείνα να χάνουν την παιδικότητά τους για να μην απογοητεύσουν τις προσδοκίες των δικών τους…
…γονείς που νομίζουν πως τα παιδιά τους είναι άλογα κούρσας και δεν αρκούνται σε τίποτα, που βάζουν τίτλους και προδικάζουν τις επαγγελματικές τους αποφάσεις, τις καριέρες και τις προσωπικές τους σχέσεις και τελικά την ευτυχία τους την ίδια…
Αυτήν, λοιπόν, τη σχολική χρονιά αποφάσισα να κάνω την ανατροπή και να είμαι η μητέρα yolo, η χίπισσα ή δε “τρέχει μία” αφού ξέρω καλά πως μπορούν και θα τα καταφέρουν καλύτερα χωρίς να υπάρχω πάντα δίπλα τους για να τα διδάξω…
Οι σημερινοί γονείς χρειάζεται να αφήσουν τα παιδιά τους να αναπνεύσουν και να ακολουθήσουν τα φυσικά τους ένστικτα. Και αυτό για εμένα είναι ένα σχολικό περιβάλλον που εύχομαι και ονειρεύομαι…
Καλή σχολική χρονιά!!!!
@megalonontasmazi.com