Το project living abroad with kids είναι μια προσπάθεια να μάθουμε πως περνούν την καθημερινότητά τους κάποιες μανούλες, που έχω την τύχη να είναι δικοί μου άνθρωποι, και ζουν με τα παιδιά τους στο εξωτερικό.
Συνεχίζουμε με τη μαμά, και πολύ καλή μου φίλη Ντορίνα που παρακάτω μας αφηγείται τη ζωή της στο Κατάρ…
“To 2014 πήρα μια μεγάλη απόφαση να φύγω από την Ελλάδα και να ακολουθήσω τον άντρα μου στο Κατάρ. Μια εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή προς το καλύτερο.
Παρ’ όλα τα άρθρα που είχα διαβάσει για το Κατάρ, και ένιωθα έτοιμη για το επόμενο βήμα, όταν ήρθε η μέρα που πάτησα το πόδι μου σε αυτή την καινούργια, και λίγο μαγική στο μυαλό μου χώρα, το άγχος μου ήταν τεράστιο. Ειδικά όταν είδα ένα λαό όπου οι γυναίκες είναι μαυροφορεμένες με την αμπάγια τους και οι άνδρες ντυμένοι στα λευκά με τη λεγόμενη thobe φορεσιά τους, μία εικόνα που με άφηνε άφωνη στην αρχή.
Το ξεκίνημα της νέας μου ζωής δεν ήταν εύκολο, γιατί, αν και είχα τον άνθρωπό μου μαζί, η μοναξιά σε χτυπάει αρκετά δυνατά τον πρώτο καιρό, μέχρι δηλαδή, να καταλάβεις πως κινούνται οι άνθρωποι και τα πράγματα.
Όμως, όλες μου οι ανησυχίες, εξαφανίστηκαν το επόμενο διάστημα.
τα θετικά…
Ζώντας στο Κατάρ ένιωθα σαν να ζούσα σε μια άλλη διάσταση καθώς όλα κυλούσαν ομαλά, και οι άνθρωποι ήταν, ή έδειχναν ήρεμοι. Δε ζούσα στην ένταση που έχουμε, δυστυχώς, εμείς συνηθίσει στην Αθήνα.
Επιπλέον, υπήρχε απίστευτη ασφάλεια, ένα από τα πράγματα που εκτίμησα πάρα πολύ. Σκεφτείτε πως μπορούσα να αφήνω το αυτοκίνητο ανοιχτό για να πεταχτώ να αγοράσω κάτι και ήξερα πως δε θα συμβεί τίποτα.
Όταν έμεινα έγκυος, η αρχική μας απόφαση ήταν να γεννήσω στην Αθήνα, γιατί ήθελα να έχω το γυναικολόγο μου, μετά, όμως, από συζητήσεις με φίλες, με έστειλαν να δω και να μάθω περισσότερα για ένα πάρα πολύ καλό νοσοκομείο το οποίο βρισκόταν μία ώρα έξω από την Ντόχα. Αφού οδηγήσαμε μια ώρα στην έρημο είδαμε μπροστά μας το Cuban Hospital. Ένα νοσοκομείο που πέραν του υπερπολυτελούς κτηρίου που σε εντυπωσίαζε, κάτι που είναι βασικό στοιχείο των Αραβικών κρατών για να δείχνουν και τον πλούτο τους, είχε καταπληκτικούς Κουβανέζους γιατρούς και νοσοκόμες. Μετά από έρευνα που κάναμε, αποφασίσαμε να γεννήσω στο εξαιρετικό δημόσιο νοσοκομείο Cuban Hospital, γιατί ο άντρας μου θα μπορούσε να είναι μαζί μου σε όλη τη διάρκεια της γέννας, κάτι που δε γινόταν σε άλλα μαιευτήρια.
τα αρνητικά…
Φτάνοντας στο Κατάρ κατάλαβα αμέσως πως θα πρέπει, εγώ, να ενταχθώ στην κουλτούρα τους και να σέβομαι τα ήθη τους κατά κύριο λόγο με την ενδυμασία μου, έτσι το ντύσιμό μου ήταν το κλασσικό ευρωπαϊκό ντύσιμο, χωρίς υπερβολές, και με σεβασμό ως προς τα ήθη τους.
Το Κατάρ ενώ έχει πάρκα και πολύ όμορφα μάλιστα, δυστυχώς δεν υπήρχαν πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά.
Τα σχολεία είναι ιδιωτικά και αρκετά ακριβά, οπότε καλό είναι η δουλειά σου να προσφέρει ένα ποσό για τα δίδακτρα του παιδιού.
Αγάπησα το Κατάρ γιατί μου έδειξε ένα διαφορετικό κόσμο από αυτόν που είχα μάθει στην Αθήνα, έναν πολυπολιτισμικό κόσμο όπου ζουν αρμονικά διαφορετικοί λαοί με διαφορετικές πεποίθησης. Μέσα από την δουλειά μου, και όχι μόνο, έκανα φιλίες από διαφορετικά κράτη όπως Αγγλία, Αυστραλία, Λίβανο κ.α.
Τώρα πια, έχοντας επιστρέψει στην Αθήνα, το Κατάρ είναι μια γλυκιά ανάμνηση που θα κουβαλάω πάντα στη ζωή μου…”
ευχαριστώ από καρδιάς…
πηγή:@dorinapappa
