Άραγε πως νιώθει μια εν δυνάμει nanny, τι σκέψεις και ποιους φόβους καλείται να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει σε μια τόσο υπεύθυνη θέση που έχει αναλάβει όπου τα περιθώρια λάθους είναι μηδαμινά;
Πριν 6 χρόνια χρειάστηκε να αναζητήσουμε μια κοπέλα προκειμένου να μας βοηθήσει με τις κόρες μας, η κοπέλα αυτή σήμερα είναι για την οικογένειά μας το τρίτο μας παιδί, είμαστε τόσο ευγνώμονες που την έχουμε μαζί μας και τυχεροί που η επιλογή μας ήταν σωστή.
Όμως, έχετε αναρωτηθεί πως νιώθει μια nanny όταν πρόκειται να αναλάβει τη φροντίδα ενός παιδιού; Ποιες είναι οι σκέψεις της και οι ανησυχίες της όσο έμπειρη και εάν είναι;
Πάμε να μάθουμε από τη δική μας nanny μέσα από κάποιες ερωτήσεις για το πως ένιωσε και αισθάνεται όλα αυτά τα χρόνια που είναι μέλος της οικογένειάς μας.
1.Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη σου όταν είδες τη μικρή Νεφέλη στα σχεδόν 2 της χρόνια;
Η πρώτη μου σκέψη ήταν θετική. Χάρηκα πάρα πολύ, μου φάνηκε γλυκιά, έξυπνη, και αξιαγάπητη. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία δημιουργικής απασχόλησης σε παιδάκι 2 ετών οπότε αυτό λίγο με άγχωσε γιατί ως νηπιαγωγός ήμουν πιο εξειδικευμένη σε ηλικίες 4 με 6. Παρόλα αυτά ένιωσα πολύ όμορφα και χάρηκα ιδιαίτερα.
2.Υπηρξε κάποια στιγμή που φοβήθηκες όσον αφορά στην ασφάλεια των μικρών;
Η ασφάλεια για εμένα αρχικά είναι το πρώτο και το κυριότερο κομμάτι που ήθελα να παρέχω στα κορίτσια. Για αυτό και δημιούργησα σχέσεις ουσιαστικές με τα κορίτσια δηλαδή να εμπιστεύεται η μία την άλλη και να μπορούμε να συζητάμε το οτιδήποτε. Επιπλέον, μετά από συζήτηση και συνεννόηση που είχα με όλη την οικογένεια για το πως θα πραγματοποιούνται κάποια πράγματα και δραστηριότητες ένιωσα αρχικά εγώ ασφάλεια οπότε μπορούσα να την παρέχω κιόλας. Οπότε μέχρι στιγμής δεν έχω φοβηθεί για την ασφάλεια των μικρών.
3.Όταν σου ζητήσαμε να αναλάβεις και τη μικρή μας κόρη, τι σκέφτηκες;
Η χαρά μου ήταν πάρα πολύ μεγάλη γιατί με όλη την οικογένεια είχα έρθει πολύ κοντά. Σας αισθάνομαι δικούς μου ανθρώπους και ήθελα πάρα πολύ να αναλάβω και την μικρή. Βασικά όσα παιδιά και αν κάνατε θα ήθελα να τα αναλάβω.
4.Πόσο διαφορετικές είναι μεταξύ τους και πως το διαχειρίζεσαι;
Είναι πολύ διαφορετικές και εξωτερικά και εσωτερικά. Η μεγαλύτερη η Νεφέλη έχει τρομερή ενσυναίσθηση, είναι παρατηρητική, και πολύ ευαίσθητη. Η Ηλέκτρα έχει πολύ ωραία ατάκα, χιούμορ και έχει αυτή την ανεμελιά και την τρέλα. Και από τα δύο κορίτσια μου έχω πάρει πολλά πράγματα και έχω βελτιωθεί πολύ σαν άνθρωπος. Είναι τόσο διαφορετικές και ο μόνος τρόπος για να διαχειριστώ το οτιδήποτε είναι να ακούω, να συζητάω, να μην τις συγκρίνω και να είμαι δίκαιη πάντα μαζί τους. Πιστεύω αυτό με έχει βοηθήσει πολύ.
5.Υπήρξε στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Σαν δουλειά παρόλο που μπορεί να μοιάζει απλή είναι πολύ απαιτητική, υπεύθυνη, χρειάζεται πολύ υπομονή και να έχεις εξασκημενα αυτιά για να μπορείς να ακούσεις και να καταλάβεις το κάθε παιδί. Παρόλα αυτά ποτέ δεν έχει περάσει από το μυαλό μου να τα παρατήσω γιατί όπως είπα και παραπάνω εχω δημιουργήσει ουσιαστική σχέση με όλη την οικογένεια. Ακόμα και σε δυσκολίες που προέκυψαν μετά από κουβέντα και συζήτηση πάντα συνεχιζα χωρίς δεύτερες σκέψεις.
6.Όταν εμείς ως γονείς διαπιστώσεις πως υπερβάλλουμε, ανεξαρτήτως θέματος, μας το λες;
Κάτι το οποίο μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση και πραγματικά με κάνει να χαίρομαι που υπάρχει στη ζωή μου μια τέτοια οικογένεια είναι το ότι δεν με έχουν κάνει να νιώσω ποτέ ότι δεν αξίζω η ότι δεν μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα και να πω την άποψή μου. Επίσης δεν είναι παρεμβατικοί πράγμα που σημαίνει ότι με εμπιστεύονται. Αυτό δυστυχώς δεν το συναντάς εύκολα και μόνο όταν το συναντήσεις έχεις τη χαρά και την τιμή να νιώσεις ότι μέσα από τη δουλειά σου βρίσκεις φίλους, βρίσκεις οικογένεια. Οπότε σε οποιαδήποτε περίπτωση αν θεωρήσω ότι σε κάτι υπερβάλλουν, ή ότι εγώ σε κάτι υπερβάλλω, το συζητάμε και πάντα ακολουθούμε κοινή πορεία. Υπάρχει μια σχέση αλληλεπίδρασης που είναι βασισμένη στη συζήτηση και το διάλογο.
Σε ευχαριστώ πολύ από καρδιάς…
πηγή:@athanasiakaldi
