Οι τύποι ιδιοσυγκρασίας των παιδιών.

Με τον όρο ιδιοσυγκρασία ή ταπεραμέντο περιγράφουμε τον τρόπο με τον οποίο το παιδί προσεγγίζει και αντιδρά στον κόσμο.

Η κατανόηση της ιδιοσυγκρασίας ενός παιδιού μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα πώς αυτό αντιδρά και πως σχετίζεται με το περιβάλλον του, να μας βοηθήσει ως γονείς να εντοπίσουμε τα δυνατά σημεία του αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα τα υποστηρίξει και θα “χτίσει” την προσωπικότητά του.

Οι ερευνητές με βάση κάποια έμφυτα χαρακτηριστικά, όπως το επίπεδο δραστηριότητας ενός βρέφους, την προσαρμοστικότητά του στις καθημερινές ρουτίνες, το πώς ανταποκρίνεται στις νέες καταστάσεις, τη διάθεσή του, την ένταση των αντιδράσεών του, την ευαισθησία του σε ότι συμβαίνει γύρω του, το πόσο γρήγορα προσαρμόζεται στις αλλαγές, κατηγοριοποιούν γενικά τα παιδιά σε τρεις τύπους ιδιοσυγκρασίας:

Τα εύκολα ή ευέλικτα παιδιά, τα οποία τείνουν να είναι χαρούμενα, τακτικά στον ύπνο και τις διατροφικές τους συνήθειες, προσαρμόσιμα και ήρεμα.
Τα δραστήρια παιδιά, τα οποία μπορεί είναι τακτικά στις διατροφικές συνήθειες και τις συνήθειες ύπνου, αλλά να φοβούνται νέους ανθρώπους και καταστάσεις, να αναστατώνονται εύκολα από το θόρυβο και να έχουν έντονες αντιδράσεις.
Τα επιφυλακτικά παιδιά, τα οποία μπορεί να είναι λιγότερο ενεργά και μπορεί να αποσυρθούν ή να αντιδράσουν αρνητικά σε νέες καταστάσεις. Αλλά με την πάροδο του χρόνου μπορούν να γίνουν πιο θετικά με την επανειλημμένη έκθεση σε ένα νέο πρόσωπο, αντικείμενο ή κατάσταση.

Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζουμε την ιδιοσυγκρασία του παιδιού μας.

Γιατί;

Μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τις ατομικές διαφορές των παιδιών μας.
Τα παιδιά μας μπορούν να εκφράσουν τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες και τις ικανότητές τους με τον κατάλληλο τρόπο.
Αποφεύγουμε να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας ή τα παιδιά μας για αντιδράσεις που είναι διαφορετικές από τις δικές μας ή τις συνήθης αλλά φυσιολογικές.
Το συναισθηματικό δέσιμο μητέρας-πατέρας-παιδιά είναι πιο ουσιαστικό.

Είναι σημαντικό λοιπόν ως γονείς να αποδεχτούμε ότι τα παιδιά μας μπορεί και να έχουν διαφορετικό ταπεραμέντο από το δικό μας γιατί θα σταματήσουμε να τα διορθώνουμε προκειμένου εκείνα να βελτιωθούν που σημαίνει πως θα έχουμε δεχτεί τη μοναδικότητά τους.