Με τη βοήθεια κάποιων περιορισμών και τη θέσπιση ορίων δημιουργούμε την υιοθέτηση σημαντικών ηθικών αξιών, όπως του σεβασμού και της αξιοπρέπειας, στα παιδιά μας.
Προσπαθήσαμε λοιπόν, ως γονείς, για τις κόρες μας, να καταγράψουμε κάποιους κανόνες για το σχολείο, τους κανόνες της τάξης όπως τους ονομάσαμε, σύμφωνα με αυτούς που ακολουθούμε στο σπιτικό μας, τους αντίστοιχους κανόνες του σπιτιού, όπως τους λέμε.
Στόχος μας ήταν να συμβάλλουμε και εμείς πλέον του σχολείου στην υιοθέτηση μιας συμπεριφοράς γεμάτη ηθικές αξίες προς τους παιδαγωγούς και τους συμμαθητές τους και γενικότερα την αγάπη προς το συνάνθρωπο και το περιβάλλον.
Τι άλλο, λοιπόν, από το να θα σας τους παρουσιάσουμε:
1.Ακούμε την/τον παιδαγωγό μας με προσοχή
2.Βοηθάμε ο ένας τον άλλον
3.Ζητάμε βοήθεια σε κάθε περίπτωση που δεν έχουμε καταλάβει κάτι ή νιώθουμε “εγκλωβισμένοι”
4.Είμαστε ευγενικοί και λέμε “ευχαριστώ” και “παρακαλώ”
5.Σηκώνουμε το χέρι μας για να μιλήσουμε και περιμένουμε υπομονετικά τη σειρά μας
6.Σεβόμαστε τον προσωπικό χώρο του άλλου
7.Είμαστε υπεύθυνοι για τα προσωπικά μας αντικείμενα
8.Διατηρούμε πάντα την τάξη μας καθαρή / Πετάμε τα απορρίμματα πάντα στον κάδο
9.Περιμένουμε τους συμμαθητές μας να ολοκληρώσουν τη σκέψη τους και μετά μιλάμε
10.Θυμόμαστε πάντα πως είμαστε όλοι ίσοι
11.Επιβραβεύουμε τους συμμαθητές μας / Αποδεχόμαστε τις ικανότητες των συμμαθητών μας
12.Δίνουμε πάντα τον καλύτερό μας εαυτό
13.Προτείνουμε να παίξουμε δημιουργικά παιχνίδια στο διάλειμμα και παίζουμε με ασφάλεια
14.Μοιραζόμαστε τις ιδέες μας
15.Μαθαίνουμε πως κάποια λάθη μας είναι διδακτικά
16.Παίρνουμε το χρόνο μας και βαθιές ανάσες για να ηρεμήσουμε
17.Νοιαζόμαστε για τους συμμαθητές μας και τους το δείχνουμε / Εκφράζουμε τη φιλία που νιώθουμε στους συμμαθητές μας
18.Είμαστε ειλικρινείς
Καθώς το σχολείο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, οι πιο πάνω κανόνες ενισχύουν από νωρίς τις ηθικές αξίες που θα βοηθήσουν τα παιδιά μας στη μετέπειτα ενήλικη ζωή τους να συμβιώνουν με σεβασμό και αξιοπρέπεια και να ανταποκρίνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην καθημερινότητά τους.
Οικογένεια-παιδαγωγική κοινότητα-κρατικός μηχανισμός οφείλει αρχικά να πιστέψει στη συνεργασία και στην υποστήριξη του μεταξύ τους δεσμού, με κοινό πάντα στόχο την εξωτερίκευση της καλύτερης εκδοχής του καθενός και στη συνέχεια να υλοποιήσει, να διαχειριστεί και μάθει να συντηρεί οποιαδήποτε πρόγραμμα.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο διαβάστε επίσης:
Όρια στη συμπεριφορά των παιδιών
πηγή:megalonontasmazi.com
