Ως μη ειδική επί των γεγονότων που αφορούν στον Κορωνοϊό…αλλά σίγουρα ειδικοί σε ότι αφορά τα μέτρα πρόληψης των παιδιών μας από τέτοιους είδους καταστάσεις…αποφασίσαμε με το σύζυγό μου να ακυρώσουμε τα σχέδια εξόρμησης για το 3ήμερο της Καθαράς Δευτέρας και να παραμείνουμε εντός…
Τις 2 πρώτες μέρες όλα έμοιαζαν σα σε με ευχάριστο θέμα παραμύθι…τι εννοώ…διαβάσαμε για το σχολείο με ευκολία, διαβάσαμε εξωσχολικά βιβλία της επιλογής των κοριτσιών, ακούσαμε τις μουσικές προτιμήσεις του καθενός μας με σεβασμό, παρακολουθήσαμε ταινία επισημαίνω πάλι της επιλογής των κοριτσιών μας, μαγειρέψαμε όλοι μαζί, γελάσαμε, κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε τη τρίτη μέρα με μια διάθεση, βοηθούσε και ο καιρός,για εξωτερική δράση.
Προκειμένου να αποφύγουμε την πολυκοσμία όσο ήταν εφικτό, επιλέξαμε η βόλτα μας να πραγματοποιηθεί σε μεσημεριανή ώρα, σε μια έκθεση ρομποτικής που λανθασμένα κατανοήσαμε πως η ξενάγηση διαρκούσε μόλις δεκαπέντε λεπτά… προφανώς ήταν τόσο μεγάλη η ανάγκη μας για έξοδο που μόνο όταν ξεκίνησε η ξενάγηση του γκρουπ μας, νούμερο 27 παρακαλώ, αντιληφθήκαμε πως τα δεκαπέντε λεπτά ήταν το χρονικό διάστημα της έναρξης μεταξύ των ξεναγήσεων του κάθε γκρουπ…
Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης και αφού αντιμετωπίσαμε τη συμπεριφορά του ξερόλα μαθητή που όλα τα ήξερε αλλά ήθελε να προσθέσει και κάτι παραπάνω, τη συμπεριφορά του κομπλεξικού πατέρα που μας ενημέρωνε ότι το παιδί του τα γνώριζε ήδη από το σχολείο του…και ναι το ομολογώ ότι έχω υιοθετήσει τις προαναφερθείσες συμπεριφορές πολλάκις και πως τα σχόλιά μου δεν έχουν επικριτικό ύφος θέλω να τονίσω πως η διαφορά είναι στο όριο…να μπορείς δηλαδή να ελέγχεις το σημείο που αν το ξεπεράσεις γίνεσαι υπερβολικός με τη συμπεριφορά σου και σίγουρα αφορμή για αρνητικό σχολιασμό, που θα καταλήξει σε χλευασμό, κατά τη διάρκειά και μετά το πέρας της οποιαδήποτε ανθρώπινης συνάθροισης.
Όχι, όχι το clue της εξόδου μας δεν ήταν αυτό…αλλά αυτό που ακολουθεί…αφού τελείωσε η ξενάγηση, συγκεντρωθήκαμε 3 γκρουπ…συγκεκριμένα…το 25ο, το 26ο και το 27ο…για να σας δώσω και την εικόνα…με γρήγορους υπολογισμούς από 20 άτομα η κάθε ομάδα μας κάνει 60 άτομα συνολικά… σε ένα κλειστό χώρο… για μια τελευταία παρουσίαση…και εδώ ξεκινά το story…ο κατά τα άλλα όμορφος κατάξανθος μικρός…3 χρόνων δεν τον έκανες…που δεν ήταν στην ομάδα μας εξαρχής…ξεκίνησε να βήχει, να φτερνίζεται και να σκουπίζει τη μύτη του όπως μπορούσε…σεβόμενη την παρουσίαση και με το αίμα να έχει ανέβει στο κεφάλι…το κατάπια…προσωρινά…
Και ο νικητής της τυχερής κλήρωσης….η μητέρα του μικρού…που αφού ολοκληρώθηκε η παρουσίαση…βρεθήκαμε και πάλι στην καφετέρια της έκθεσης… σας το ορκίζομαι οι προθέσεις μου ήταν συμβουλευτικές όταν ρώτησα αν ο μικρός ήταν άρρωστος…η απάντησή της αποστομωτική….γιατί είστε γιατρός και ενδιαφέρεστε για το καλό του γιου μου … ακολούθησε ένα διάλογος που επιτρέψτε μου να μην επεκταθώ…
Last but not least μου πρότεινε να μείνω στο σπίτι με τα παιδιά μου… για το καλό μας…πρόταση την οποία στήριξε και η συγκεκριμένη ιδιωτική επιχείρηση όταν τους αναφέραμε το περιστατικό…καθώς η υπεύθυνη στις πληροφορίες μας επισήμανε πως οι χώροι της έκθεσης αερίζονται και είναι εξοπλισμένες με αντιβακτηριδιακά προϊόντα…
Αναρωτιέμαι για το μέτρο πρόληψης…σε περίπτωση που κάποιο παιδί εμφανίσει συμπτώματα κρυολογήματος, όπως βήχα, πονόλαιμο ή κάνει πυρετό, πρέπει να απομακρύνεται…τι γίνεται;
Για το ποιος απομακρύνεται δε ξέρω τι να σας απαντήσω…αυτός που νοσεί ή αυτός που είναι υγιής;
Όπως προανέφερα δε θέλω να κάνω κριτική…καθώς είμαι ανοικτή στη διαφορετικότητα των απόψεων…και διδάσκομαι από αυτή…στην προκειμένη, όμως, περίπτωση θέλω να ευαισθητοποιήσω για τη σοβαρότητα της εξάπλωσης του Κορωνοϊού ή οποιασδήποτε άλλης ίωσης…με ασπίδα τη γνώση μέσα από την ενημέρωση των γονέων για την προστασία όλων μας…
Παρακαλώ διαβάστε όλοι και ενημερωθείτε σωστά από το ηλεκτρονικό μήνυμα που έχετε λάβει από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), εκ μέρους του Υπουργείου Υγείας.