Μια σκιά…εκείνη της μετριότητας θα ήθελα να εξαφανήσω από τις ζωές των παιδιών μου…

Σκέφτηκα πολύ καλά το γιατί και έχω απάντηση…θα γράψω ένα παράδειγμα γιατί νομίζω θα το καταλάβετε αμέσως…

Όταν μας λένε πως το παιδί μας θέλει υποστήριξη στη γλώσσα ή στα μαθηματικά ή σε κάποιο άλλο μάθημα, τι κάνουμε; Βρίσκουμε ένα φροντηστήριο μελέτης ή κάποιο παιδαγωγό για να καλύψει τα κενά…πολύ λογικο σκεφτόμενοι να συμβαδίσει η απόδοση του παιδιού μας με την απόδοση της υπόλοιπης τάξης.

Η άλλη ανάγνωση τώρα του αποτελέσματος/της λύσης…

Το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα μέτριο και παράλληλα θα εχει χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος εντοπισμού σε τι πραγματικά είναι αποδοτικό το παιδί μας όπως σε κάποιο άθλημα, στη ζωγραφική, στη γραφιστική, στο θέατρο, στο σκάκι, στη συγγραφή, στη ζαχαροπλαστική σε τόσα άλλα…ώστε να ξεχωρίσει…

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσο ξεκάθαρο μας είναι η αποδοχή της μετριότητας ενός επαγγέλματος σε σχέση με τη μοναδικότητα και την επιτυχία με ότι εκείνη φέρει ως ψυχικές, οικογενειακές και οικονομικές απολαβές…

Η επιλογή, λοιπόν, να γίνει το παιδί μας ένας μέτριος λογιστής σε σχέση με την μοναδικότητα ενός χορευτή ξεκινάει από τις δικές μας αποφάσεις…

megalonontasmazi.com